Originally written in English. Translated by mariacka.
Slowly. Her güzel şey böyle başlar, en küçük tohum tamamen en parlak çiçeğe dönüşmeden önce filizlenir ve büyür. Ancak bundan daha fazlası, Elif’le benim birbirimize âşık olmamızdı.
Slowly’i ilk indirdiğimde 2018 yılının Ekim ayıydı. Profilimi kurdum ve çok geçmeden mektuplar almaya başladım. Endonezya, Kanada, Rusya, Tayvan, Kore… Kısacası gezegenin dört bir yanından insanlar benimle konuşmak istemişti. Normal hayatta asla tanışamayacağım pek çok insanla tanıştım. Onlar bana kendi dünyalarını ve ben de benimkileri anlattım. Hepsi de son derece hayat dolu ve ufuk açıcı dünyalardı ve hepsi Slowly’nin aramıza inşa ettiği görünmez köprüsü sayesinde gerçekleşti.
Bu deneyimi yaşamak gerçekten heyecan vericiydi. Ancak 22 Kasım 2018’de unutulmaz bir şey gerçekleşti.
ABD’de Şükran Günü zamanıydı ve ben de bu yüzden kutlamak için ailemin evindeydim. Günün sabah saatlerinde, İran’dan Elif.Murphy adlı birinden bir mektubun yolda olduğuna dair bildirim aldım. İran mı? İran’dan birisi bana ne söylemek isterdi ki? Çok meraklandım. Profiline baktım, yakın yaşlarda olduğumuzu ve dünyadaki insanlarla konuşmak istediğini gördüm. Güzel dedim kendi kendime. Onun mektubunu okumak için sabırsızlanıyordum.
O akşam yemekten sonra mektup ulaştı. O ilk mektup mükemmeldi: hoş, sade ve kibar. Gerçekten çok hoştu. Çok uzun bir mektup değildi, ben Elif İran’dan yazıyorum gibi. Ve eğer istersem arkadaş olabileceğimizi söylüyordu. Neden olmasın? İyi birine benziyordu ve dünyanın o kısmında onun hayatını öğrenmekle çok ilgiliydim.
Ertesi gün Elif’e geri dönüş yaptım ve düzenli olarak mektuplaşmaya başladık. O bana ailesi ve arkadaşları, filmler ve müzikler, kültür ve politikayla ilgili şeyler anlatırdı. Onun İran’daki hayatı benim ABD’deki hayatımdan çok farklıydı ve yine de çok ortak yanımız vardı, özellikle hayvan sevgimiz. Bana bu yüzden yazdığını söyledi çünkü profilimde bütün hayvanları sevdiğimi görmüştü.
Yeni yıl yaklaşırken mektuplarımız gitgide uzamaya başladı. Yazmayı durduramadık: Her zaman birbirimize söyleyeceğimiz çok şeyimiz vardı. Artık sıradan mektup arkadaşları değil aslında iyi arkadaş olduğumuz açıktı. Noel sularında birbirimize telefon numaralarımızı verdik – o zamandan beri birbirimize mesaj atmadan geçirdiğimiz gün olmadı. Saat sabahın beş buçuğu olması ya da işimin ortasında meşgul olmam önemli değildi, birdenbire kendimi telefonuma uzanıp yeni arkadaşımla konuşurken buldum. Birbirimize sadece bir internet bağlantısıyla günaydın ve iyi geceler demeye başladık hatta tüm özel günlerimizi kutlamaya başladık.
Doğum günüm geldiğinde yani şubat ayında, Elif aklıma düşmüştü. O gün, onun benim için ne kadar anlam ifade ettiğini ve benim de onun için aynı şekilde ne kadar anlam ifade ettiğini fark etmeye başladım. O bana tüm hediyelerin en güzelini verdi, ancak en çok onun okuduğu şiir yüreğime dokunmuştu. Onun yumuşak, tatlı sesini hoş Farsça sözcüklerle birlikte dinlediğimde kalbim eridi. Bunu onun sesinden duyabiliyordum ve beni derinden ne kadar önemsediğini ve paylaştığımız ilişkinin hayal ettiğimden daha güzel olduğunu sözlerinden okuyabiliyordum. O bana kendisinin en yakın arkadaşı olduğumu söylediğinde, beni çok şanslı bir insan olarak hissettirmişti.
Durmaksızın, aylarca “arkadaş” olarak devam ettik. Şimdi geçmişe bakıp gülüyoruz çünkü tüm bunlar sevimli ve komik geliyordu. İkimiz de aşık olduğumuzu kabul edecek kadar çok utangaçtık ancak tüm işaretler orayı gösteriyordu. Hatta iş arkadaşlarımız da bunu görebiliyordu.
“Neye gülümsüyorsun böyle?”
“Telefonundaki tüm o kalpleri fark ettim. Böyle kiminle konuşuyorsun?”
“Aşık oldun, kabul et.”
Kalbimde bir yer, bunun gerçek olduğunu biliyordu. Elif’le olduğum gibi hayatımda hiçbir zaman diğer insanların yanında bu kadar rahat hissetmemiştim. 6000 kilometre uzakta olsa bile benimle ilgilendi, beni rahatlattı ve bana tanıdığım herkesten daha fazla saygı, nezaket ve anlayış gösterdi. Her şeyin ötesinde onu çok seviyordum. Onu aklımdan çıkaramıyordum. Akıllı, komik, anlayışlı, tutkulu ve çok güzeldi. Tanıdığım herkesi birdenbire görünmez yapmıştı. Kalbinde ve gülümsemesinde sıra dışı yanan bir ateşle zihnimde tek başına oturuyordu. Onun içinde başka kimsenin sahip olmadığı bir şey vardı ve ben onun gitmesine izin veremezdim.
Kendi kendime ona aşık olduğumu Elif’in doğum gününde itiraf edeceğimi söyledim ancak bu kadar bekleyemedik. Bunu ertelemek için olabildiğinde çabaladım ama aşkımız her geçen gün büyüyordu ve bunu inkar etmek imkansız bir hale geliyordu.
Sonunda 17 Haziran 2019’da birbirimize aşkımızı itiraf etmiştik.
Buluştuğumuz gün, asla ama asla unutamayacağım gün. Uzun zamandır söylemek istediğimiz şeyleri korktuğumuz için söyleyemediklerimizi, kalplerimizi birbirimize açtık. Tanrıya şükür ki Elif benim onun için hissettiklerimin aynısını hissediyordu. Onun sevgisi benimki kadar güçlüydü.
O gün her şey değişti. Sanki yeniden doğmuş ve gerçek hayatlarımız sonunda başlamış gibiydi. Aşkımız saf, temiz ve içten – gerçekten hayatlarımızda sahip olduğumuz en büyük şeydi. Birçok yirmili yaşlarında olanlar gibi yalnızdık ve kafamız karışıktı ama şimdi önümüzdeki yol çok açık, çok güzel ve çok mükemmel. O benim her şeyim ve her gün bana onun olduğumu hatırlatıyor.
Şimdi Elif’le birlikte geleceğimizin hayalini kuruyoruz. Tanrı’nın birbirleri için böylesine mükemmel iki insanı yaratarak harika bir şey yaptığı konusunda şakalar yapıyoruz ancak bize meydan okuması gerekiyordu bu yüzden de bizi birbirinden ayrı dünyalara bıraktı. Birbirimizi bulabilmemiz için bize Slowly’i verdiği için de Tanrı’ya şükürler olsun.
İran ve ABD arasında bilinen düşmanca politikalarıyla bilinmesine rağmen, bir araya geliyor olmamızın basit veya rahat olacağını söyleyemeyiz. Ama kim aşkın bunlardan birisi olması gerektiğini söyledi? Birlikte olmamız için ne yapmamız gerekiyorsa, bunun bir yolunu bulacağız. Bu son on bir ay hayatımızın en güzel on bir ayıydı ve henüz aşkımızın kitabının giriş bölümünden ibaretti.
Teşekkür ederim Slowly, bu uygulamayı yaratarak bana gerçek aşkı getirdiğin için. Ve teşekkür ederim Elif, tanıdığım en inanılmaz insan olduğun için. Seni seviyorum azizam (sevgilim).
